Supertoer 2020

De Supertoer is dit jaar uitgezet door Jan H., de toerkampioen van vorig jaar. Jan staat erom bekend, dat hij een hekel heeft aan lange rechte stukken weg en dat hebben we (Jan van E., John J., Tonny P. en Wim H.) tijdens het rijden van de toer ook duidelijk ervaren. Op de kaart was het al een grillige route en tijdens het rijden was dat niet anders.

We reden de toer van ca. 460 km. op 5 augustus en vertrokken om acht uur bij Urbana. Het leek een hele mooie dag te worden en dat werd het ook. Jan van E. wierp zich bij aanvang op als voorrijder, Tonny fungeerde als laatste man.

Via bekende wegen in Salland ging het Twente in. Je zou dan denken aan de Holterberg, maar nee hoor, de route liep via Zuna en Notter, ons allen bekend van Garmin. Twente staat bekend om zijn rust, ruimte en natuur. In het volkslied van de Tukkers staat een regel over het goudgele graan op de essen. Wuivende, gouden korenaren op glooiende akkers hebben we maar weinig gezien. Zowel in Twente als later ook in de Achterhoek reden wij vaak tussen manshoge maismuren, die je het (uit)zicht ontnamen maar voor de boeren volop wintervoer betekenen voor hun vee in de komende winter. Bij Rekken / Wennewick-Oldenkott ging de route heel even Duitsland in. Niet ver genoeg om de tank voordelig vol te gooien. Maar we maakten wel van de gelegenheid gebruik om op het terras van café Rotering – vijf meter voor de Duitse grens – niet de tank, maar onze maag te vullen met een heerlijk bakkie koffie/cappuccino (met gebak), waarop Wim ons trakteerde.

Na de koffie, het was inmiddels 11 uur, vertrokken voor het “laatste stukkie”. Tonny had inmiddels het voortouw genomen. Hij schroefde het tempo wat op. Met hem als nieuwe voorrijder staken wij de grens over. Duitsland hadden we in een vloek en een zucht gezien en na minder dan een paar 100 meter zaten we al weer in Nederland. We volgden daarna de grens aan Nederlandse zijde en arriveerden al snel in …… Zwolle. Dit is dan wel een ander Zwolle dan we vanochtend verlaten hadden.

Het is bijzonder knap van de uitzetter dat hij er steeds weer in was geslaagd om wegen of weggetjes te vinden, die eigenlijk geen rechte stukken bevatten. Kortom: het barstte van de bochten. Deze Supertoer deed ons dan ook sterk denken aan de 1000 bochten routes. Om een uur of één besloten we onze tank te vullen in Azewijn, waar de prijs voor een liter benzine nog het meest overeenkwam met die in Duitsland. Daarna een plekkie in de schaduw gevonden om op een bankje onze zelf meegebrachte boterham op te eten. Dit was in de nabijheid van Sinderen aan de Kerspas.

Hier besloot Jan van E. ons te verlaten omdat hij verwachtte niet op tijd in Zwolle terug te zijn als hij de toer uitreed en er lag thuis nog werk op hem te wachten. Op advies van Tonny reed hij nog een eindje mee. In Silvolde ging hij richting Terborg en daarna naar huis waarmee hij een dikke 100 kilometer van de route afsneed. Wij vervolgden onze rit door de Achterhoek. Na een korte tussenstop om de vochthuishouding op peil te houden trad John als nieuwe voorrijder op met de mededeling vooraf dat het tempo nu wel iets rustiger zou zijn.

Onze laatste stop was in Holten bij Grand café De Biester, waar John ons verwende met niet zomaar een ijsje maar met een coupe Dame blanche, geserveerd door een vrolijke, zwarte man (!). Het smaakte verdomd lekker. Hierna ging het huiswaarts. Om even over zes uur waren wij weer in Zwolle en – we nemen aan – John weer in Heino.

Jan H., bedankt voor de prachtige en bochtrijke Supertoer!

Wim en Tonny

De Supertoer van 2020; een rit van ca. 440 km.

Alhoewel ik het me vaak heb voorgenomen, reed ik maar zelden de Supertoer. Dit jaar echter, op een prachtige nazomer dag, kwam het ervan. Samen met Jan F, Chris H. en Chel H. ging ik op pad. Een fantastische, voortdurend kronkelende route, voornamelijk door Overijssel en de Achterhoek.

Vanaf Dalfsen ging het richting Hof van Twente, langs de Nederlands-Duitse grens. Onze koffie dronken we in Duitsland maar de motoren parkeerden we in Nederland😊 Vandaar naar het zuidelijkste punt van de route: Megchelen. Toen waren we niet meer ver verwijderd van de Rijn. Vandaar ging het richting Zevenaar en vervolgens weer terug (natuurlijk via weer een andere kronkelweg) richting Duitsland. Toen noordwaarts naar Borculo en met een boog naar Bronckhorst. Ook daarna ging het weer terug maar dan weer naar het zuiden. Via Doetinchem reden we vervolgens langs Zutphen en Lochem richting Deventer.

Daar heb ik samen met Chel de A1 en de A28 genomen. Chris nam al op een eerder moment een andere route en Jan ging gewoon via de route weer naar Dalfsen.

De grijze golf.

Dank aan de uitzetter. Ik heb ervan genoten en ik bewaar de route voor wellicht nog eens weer een fijne dag motorrijden!

Carla